Monstrualna Rozpiska cz. 44 Sandra - Scarily Ever After / Halloween

Siema, już jutro fantastyczne święto jakim jest Halloween! Nie mogę się doczekać. Uwielbiam je, bo można pokupować sobie fajnych rzeczy, które będą służyć przez cały rok :) Ale z drugiej strony, to nagle wszystkim przypomina się i zgrywają znawców tego czym ja interesuje się na co dzień. 

Jednak do samego Halloween wrócę później, bo na początek chcę Wam przedstawić moje dzieło.

Standardowo pierwszy jest art postaci, a więc jest i on.

Sandra jest przebrana za Bestię z bajki Piękny i Bestia, kto jest Pięknym zapewne się domyślacie ;)

W początkowej fazie miała być Śpiącą Królewną, ale nigdy nie lubiłam tej bajki a po za tym Aurora mnie wnerwiała, i jeszcze jej córeczki też nie darze sympatią. (przez jej polski głos)    

A oto prototyp:

Jak widać nie odeszłam za bardzo od pierwotnej wizji, tylko trochę zmieniłam.

Piękniś też dorobi się swojego artu, już nawet wiem jaką bazę wykorzystam, ale jakoś się nie mogę za niego zabrać.  

Sukienka w pełnej krasie.

Przód jest wiązany rzemieniem (wełną ;) )  

 Bok, tył i rękaw. Jest trochę za wąski i za krótki, nie układa się tak ładnie jak powinien.

Sukienka jest magiczna, bo można zdjąć wierzchnią część i pozostaje sama biała kiecka bez ramiączek. Madżik

  

Makijaż oczywiście czarny :3

Korona nawet nie wiem skąd się u mnie wzięła. Podejrzewam, że kupiłam kiedyś na allegro jakieś pierdołki z Barbie bo były kolczyki i naszyjniki.

Kolczyki srebrne, pasujące do korony.

Buty pożyczone od CAMowego Owada.

Oczywiście pamiętnik. 

Nie zrobiłam rysunkowej wersji historii tylko spisałam ją wspierając się na bajce z 1991 roku. 

Do przeczytania zaraz po zdjęciach.

Piękny i Bestia

Dawno, dawno temu, w odległej krainie, w pięknym zamku żyłą sobie pewna księżniczka. I chodź niczego jej do szczęścia nie brakowało, rozpuszczona była i miała złe serce. Pewnej zimowej nocy do zamku przybył stary żebrak. W zamian za schronienie i gościnę chciał ofiarować księżniczce czarnego tulipana. Zlekceważyła jego dar i kazała wyrzucić go z zamku. Wówczas żebrak ostrzegł księżniczkę, aby nie dała się zwieść pozorom, albowiem prawdziwe piękno jest często głęboko ukryte. Kiedy księżniczka powtórzyła rozkaz stary żebrak zmienił się w przystojnego czarodzieja. Księżniczka próbowała się usprawiedliwić, ale było już za późno, bo czarodziej widział, że księżniczka nie ma w sercu miłości. Za karę przemienił ją w straszną bestię z wielkimi kłami i rzucił urok na wszystkich mieszkańców zamku. Brzydząc się swej brzydoty, bestia ukryła się w zamku mając do dyspozycji jedynie lustro pokazujące świat. Tulipan – dar czarodzieja - również zaczarowany, miał kwitnąć przez pewien czas, jeśli w tym czasie, zanim opadnie ostatni płatek, księżniczka nauczy się kochać i zdobędzie czyjąś miłość, zły urok pryśnie, jeśli nie – na zawsze pozostanie bestią. Lata mijały a księżniczka pogrążała się w rozpaczy i traciła wszelką nadzieję. Któż, bowiem mógłby pokochać bestię…

 Nieopodal straszliwego zamku ukrytego w lesie znajdowała się niewielka wioska, w której mieszkał młody chłopak wraz ze swoją matką – ekscentryczną wynalazczynią. Młodzieniec nie widział świata poza nią, jak i swoimi ukochanymi książkami. Czytał ich mnóstwo i to prawie cały czas. Jego obecność nie umknęła uwadze pewnej dziewczyny. Podobała się wszystkim mężczyznom a kobiety jej zazdrościły.

- To on zostanie moim mężem, jest najprzystojniejszy w całym mieście – powiedziała do swojej pomocnicy. – Jest najlepszy, czyż nie zasługuję na najlepsze?

- Oczywiście, Frankie – Odpowiedziała Draculaura

- Witaj Jacksonie! – Przywitała się wioskowa piękność.

- Ach tak, witaj Frankie – Odpowiedział nie odrywając wzroku znad książki.

- Mężczyzna taki ja Ty, nie powinien zaprzątać sobie głowy książkami, są przecież ciekawsze rzeczy. – Zabrała mu tom.

- Niby jakie?

- Ty, ja, gospoda dziś wieczorem?

- Niestety nie mogę. Musze pomóc mamie. – Powiedział, aby jak najszybciej wyrwać się z towarzystwa dziewczyny.

            Jak powiedział tak zrobił, w domu czekała na niego matka z nowym wynalazkiem, który tym razem zadziałał.

- Kochanie, udało się! – Wykrzyczała kobieta.

- To świetnie mamusiu. Teraz możesz udać się na ten wymarzony konkurs.

- To prawda dziecko, już się pakuję.

            Zapakowała maszynę i udała się do miasta. Po drodze zabłądziła w wielkim lesie i dotarła do przerażającego zamku. Po przekroczeniu jego progu zdziwiła się ogromnie, bo sprzęty w nim mówiły ludzkim głosem. Zaprowadziły zziębniętą kobietą przed kominek i zaproponowały herbatę. W tym momencie do pokoju wpadła właścicielka zamku. Wściekła wizytą nieznajomej uwięziła ją w lochu.

            Nastał nowy dzień, Jackson czekał na powrót ukochanej matki, nie zdając sobie sprawy z tego, że Frankie zorganizowała ich ślub. Wparowała do jego domu informując go o swoim czynie, lecz spotkała się z odmową i wychodząc wpadła w kałużę błota.

- I tak zostanie moim mężem! – Wykrzyczała do Draculaury.

Upewniając się, że niedoszła żona sobie poszła wyszedł na polanę gdzie zobaczył spłoszonego konia swojej matki. Przestraszony o zdrowie kobiety pognaj jej na ratunek.

Dotarł do straszliwego zamku i snuł się po nim w poszukiwaniu mamy. Znalazł ją zamkniętą w celi, gdy nagle pojawiła się bestia.

- Kim jesteś?! – Zapytał niepewnie

- Panią tego zamku. – Odparła mu zacieniona postać.

- Proszę uwolnij ją, jest bardzo chora.

- Nie powinna tu przychodzić!

- Proszę. Zrobię co zechcesz.

- Nic nie możesz zrobić!

- Zaczekaj… Ja tu zostanę… W zamian za jej wolność.

- Dobrze – Odparła po chwili namysłu. – Ale zostaniesz tu na zawsze! – Wyciągnęła za płaszcz matkę chłopaka i wsadziła ją do magicznej karocy i nakazała zawieźć do domu.

            Załamany chłopak patrzył na odjeżdżającą matkę. Nie zdążył się nawet z nią pożegnać. Gdy bestia wracała do lochu spotkała zaklętą w świecznik służącą.

- Pani, jeśli ma on zostać jakiś czas to proponuję dać mu jakąś… wygodniejszą komnatę. – Powiedziała niepewnie. - Bestia tylko na nią warknęła.

- Oczywiście zrobisz jak zechcesz.

Zaklęta księżniczka ponownie pojawiła się obok nowego więźnia. – Chodź do swojej komnaty. – Powiedziała po cichu..

- Komnaty? Myślałem, że…

- A chcesz zostać tu?!

- Nie!

- A zatem chodź. - Nakazała

Po drodze służąca radziła rozmowę z nowym lokatorem, gdyż miała nadzieję, ze to on uwolni ich od klątwy.

- Odezwij się do niego – szeptem poradziła.

- Co? Acha… Yyy… Podoba Ci się tu? – Zapytała niepewnie, ale nie uzyskała odpowiedzi. – Będziesz mógł swobodnie poruszać się po zamku, lecz omijaj zachodnie skrzydło.

- Ale dlaczego?

- Nie wolno! – Wykrzyczała ze wściekłością.

Doszli do komnaty, a świecznik znów coś zaproponowała.

- A teraz… Zjesz ze mną obiad i to nie jest prośba! – Zatrzasnęła drzwi za chłopakiem.

            W miasteczku, w karczmie Frankie zadręczała się pytaniem „dlaczego on jej nie chce”. Przyjaciółka zaczęła ją pocieszać.

- Wszyscy Ci zazdroszczą, nikt nie ma tak pięknych oczu jak ty. Tak wspaniałych włosów.

- Nie chcę się chwalić, ale to prawda. Jestem doskonała.

Do gospody weszła matka Jacksona szukając pomocy w odnalezieniu jej syna. Niestety nikt jej nie uwierzył i wyzwał od szalonej, więc sama postanowiła go szukać.

            Tymczasem w zamku służba zaklęta w sprzęty zaczęła pocieszać kawalera. Pan Imbryk wraz z córką zaproponowali herbatę, a pan Szafa strój, w jakim ma pojawić się na obiedzie.

- To bardzo miło z Twojej strony, ale nie pójdę na obiad.

- Musisz iść.

- Do stołu, podano. – Zapowiedziała pani Zegar.

            W jadalni przed kominkiem przechadza się wściekła bestia.

-Czemu to tak długo trwa! Kazałam mu zejść na dół!

- Miej dla niego cierpliwość. Jednego dnia utracił i matkę i wolność. – Próbuje wytłumaczyć pan Imbryk.

- Pani, czy pomyślałaś o tym, że ten chłopak może zdjąć z nas urok? – Zapytała świeczniczka.

- Oczywiście, że pomyślałam! – Warknęła. – Tylko, że on jest piękny, a ja… taka szkaradna.

- Naucz go więc Pani patrzeć głębiej. – Dodał Imbryk.

W tym momencie uchylają się drzwi przez, które przechodzi pani Zegar i informuje, iż chłopak nie pojawi się na obiedzie. Wściekła bestia pognała do komnaty niedoszłego towarzysza posiłku i waląc do drzwi nakazała mu wyjście. Spotkała się z odmową po czym pobiegła do zachodniego skrzydła. 

Późnym wieczorem głód dał o sobie znać i Jackson wyszedł z komnaty w poszukiwani kuchni. Gdy ją odnalazł wraz z krzątającą się po niej służbą został uraczony posiłkiem i oprowadzony po zamku. Gdy zainteresował się schodami prowadzącymi na górę pani Zegar i Świecznik zaraz spróbowały odwieźć go od pomysły wejścia na nie.

- Możemy pokazać paniczowi coś innego.

- Właśnie, może ogrody?

- Może innym razem. – Nadal był bardzo zainteresowany do czego prowadza schody.

- To może bibliotekę?

- Macie tu bibliotekę?

- Największą! – Zaczęły obie chwalić pokój z księgami, tracą z oczu chłopaka. Ten korzystając z okazji zakradł się na górę i wszedł do zrujnowanego pokoju. Cała komnata wyglądała jakby przeszedł po niej huragan, wtem dostrzegł czarnego tulipana przykrytego szklaną kopułą. Zainteresowany nią podszedł bliżej, ale nie zdążył jej zdjąć, bo przeszkodziła mu w tym bestia.

- Dlaczego tu wszedłeś?

- Przepraszam. – Wydukał w przerażeniu.

- Mówiłam Ci, że nie wolno tu wchodzić! Wyjdź stąd! – W furii zaczęła przewracać meble.

Przestraszony młody człowiek wybiegł z pałacu mówiąc do służby – Musze złamać przysięgę. Nie zostanę tu ani chwili dłużej! – Błąkał się po lesie, aż wyczuły go głodne rysie. Próbował z nimi walczyć, lecz ich stado było zbyt wielkie. Gdy myślał, że już po nim pojawiła się zaklęta księżniczka osłaniając go własnym ciałem przed sforą. Walczyła ze zwierzętami sama ponosząc ciężkie rany. Gdy rysie odpuściły atak, ta padła na ziemi nieprzytomna. Jackson był jej wdzięczny za uratowanie życia i zrobiło mu się jej żal, więc zabrał ją z powrotem do zamku.

- Już dobrze, nie ruszaj się -  Próbuje ją uspokoić, ale ona tylko warknęła. – Muszę przemyć Ci rany. Nie ruszaj się!

- Ale to boli!

- Jakbyś się nie ruszała to by nie bolało.

- Jakbyś nie uciekał to by się nic nie stało.

- Jakbyś mnie nie przestraszyła to bym nie uciekał.

- Aaa – Zapowietrzyła się z braku argumentów. – A Ty nie powinieneś tam wchodzić.

- A Ty powinnaś panować nad sobą… Ale mimo wszystko, dziękuję. Ocaliłaś mi życie.

- Drobiazg – Odpowiedziała będąc w wielkim szoku.

           

Następnego dnia bestia wraz ze służbą obserwowała z balkonu beztroskiego Jacksona bawiącego się z koniem i psem zamienionym w podnóżek.

- Jeszcze nigdy czegoś podobnego nie czułam… Chcę coś dla niego zrobić! Ale co?

Pani Świecznik wpadła na genialny pomysł. Księżniczka wykonała zalecenia i przyprowadziła chłopaka przed wielkie wrota komnaty.

- Jacksonie, chcę Ci coś pokazać. – Otworzyła drzwi a przed nimi ukazało się pomieszczenie wypełnione książkami od podłogi po sufit.

- Nie do wiary! Nigdy nie widziałam tylu książek.

- Cieszysz się? Są Twoje.

- Dziękuję Ci. – Wypowiadając te słowa chłopak spojrzał głęboko w niebieskie oczy bestii.

           

Przez kolejnych parę dni bardzo się do siebie zbliżyli. Bawili się wspólnie w ogrodzie i czytali razem książki. Wreszcie przyszedł ten czas…

- Pani, to dziś! Dziś jest ten dzień. Dzień, w którym wyznasz mu miłość. – Mówi Świeczniczka

- Miłość? Ja chyba nie potrafię.

- Zależy Ci na nim, czy nie?

- Jak na nikim dotąd.

- I musisz mu to powiedzieć.

Do pomieszczenia weszła Zegar. – Panicz już czeka. – Zapowiedziała.

            Zjedli wspólnie posiłek, po czym udali się do sali balowej gdzie wspólnie zatańczyli. Po pięknym tańcu wyszli na balkon. Zakłopotana bestia próbowała wyznać swe uczucia.

- Jacksonie? Czy jesteś szczęśliwy ze mną?

- Tak! – Odparł bez namysłu, ale po chwili posmutniał i dodał – Ale brakuje mi matki. Tak bardzo chciałbym ją zobaczyć.

- To chyba możliwe – Powiedziała i zaprowadziła go do swej komnaty, w której było magiczne lusterko. – Ono pokaże Ci wszystko czego będziesz chciał.

- Pokaż mi matkę, proszę – Powiedział do zwierciadła i ono ukazało mu zmęczoną kobietę w środku lodowatej głuszy.

- Mamo! O nie! Ona potrzebuje mojej pomocy.

Zaklęta dziewczyna spojrzała na więdnącego tulipana. – Musisz tam iść! Uwalniam Cię. Nie jesteś już moi więźniem. Weź ze sobą lustro, zawsze będziesz mógł… wspomnieć mnie.

- Dziękuję, że zrozumiałaś, że ona mnie potrzebuje. – Po raz ostatni spojrzeli sobie głęboko w oczy, po czym odjechał.

Biegał po lesie w poszukiwaniu matki, aż w końcu ją odnalazł. Wrócili razem do domu, ale czekali już na nich mieszkańcy wioski podburzeni przez Frankie i chcący zamknąć szaloną kobietę. Jackson pokazał w lustrze, że bestia naprawdę istnieje, a jego mama nie wymyśliła sobie jej. Zazdrosna dziewczyna zaczęła przemawiać do mieszkańców, że trzeba pozbyć się takiego potwora, bo jest zagrożeniem. Tłum z Frankie na czele udał się do zamku w celu zlikwidowania poczwary. Jacksonowi udało się uwolnić matkę i również pognali, aby ratować księżniczkę.

Do zamku wpadła tłuszcza, ale została szybko znokautowana przez jego mieszkańców. Frankie postanowiła osobiście rozprawić się z bestią.

- A wiec tu jesteś! – Powiedziała wchodząc do komnaty księżniczki, ale ta nie za bardzo przejęła się jej obecnością. – Stań do walki potworze! – Wykrzyczała zielonoskóra po czym strzeliła z łuku do siedzącej pod oknem dziewczyny. Nawiązała się bójka, w którą nawet się nie angażowała ranna dziewczyna. Przez to prawie udało się Frankie zepchnąć ją z balkonu. W tym momencie pojawił się na koniu chłopak.

- Nie!

- Jackson? – Wymamrotała do siebie bestia.

- Nie, Frankie!

Gdy ciemiężycielka chciała zadać ostateczny cios, księżniczka zablokowała jej uchwyt. Szarpiąc się walka przeniosła się na dach.

- Kochasz go bestio? Naprawdę myślisz, że Jackson będzie wolał Ciebie ode mnie? On jest mój! – Wykrzyczała, po czym druga dziewczyna złapała ją za gardło i skierowała nad przepaść. – Nie proszę Cię, zostaw! Zrobię wszystko! – Udało się jej przebłagać wściekłą księżniczkę.

- Przecz stąd! – Powiedziała odstawiając zielonoskórą na płaski fragment dachu.

- Bestio! – Na balkonie pojawił się chłopak.

- Jackson! – Niezwłocznie udała się w jego stronę. – Więc wróciłeś. – Zbliżyli się do pocałunku, gdy wtem zaszła od tyłu Frankie i wbiła sztylet w bok rywalki. W spazmach bólu zepchnęła oprawczynię z dachu po czym upadła na podłogę.

- Wróciłeś?

- Mówiłem, że wrócę, spokojnie, nic Ci nie będzie, zostanę Tobą i wszystko będzie dobrze.

- Jak to dobrze, że Cię jeszcze raz ujrzałam. – Po tych słowach umarła.

- Nie! Kocham Cię! Dla mnie jesteś najpiękniejsza taka jaka jesteś. – Przytulił jej martwe ciało.

Ostatni płatek tulipana bezwładnie opadł. Służba ze łzami w oczach przyglądała się temu zdarzeniu. Wtem snop czerwonej poświaty uderzył w martwą księżniczkę i uniósł ją nad ziemią. To samo stało się z resztą mieszkańców dworu. Każdy z nich wrócił do swojej dawnej postaci. Jackson uważnie obserwował, co dzieje się z jego ukochaną. Po chwili upadła wprost w jego ramiona. Odgarnął włosy z jej twarzy.

- Dla mnie zawsze byłaś piękna.

- Co? Ale jak to! Czar nie prysnął? – Spojrzała na służbę w ludzkiej postaci.

- Jesteś moją bestią. – Pocałował dziewczynę.

I żyli długo i straszliwie. Koniec.

Kończąc z bajkami ostatnie wspólne zdjęcie.

Nie mogło zabraknąć ekskluzywnej postaci, bo tylko ja taką mam, hehehe.

Wracając do Halloween, mam specjalnie przygotowaną sesję z tej okazji. Mówiąc z odrobiną próżności, wyszły mi genialnie, jestem bardzo dumna z tych zdjęć.

Jak sesja halołinowa to i odpowiedni podkład :D

Gościem specjalnym jest Skelita Calaveras czyli najbardziej kojarząca mi się z Halloween upiorka, ale nie wiem dlaczego.

 Nie lubię gdy na zdjeciach lalek nie ma zachowanych praw fizyki, czyli np. naszyjnik przytulony do ciała. Z ozdobą Skelity był straszny problem, nie współpracowała, ale jakoś się udało.

Atak na dynię!

 To jedno z moich ulubionych. Takie mroczne.

Przejażdżka na dyńce! 

 Skel się znudziła i zaczęła gwiazdorzyć. 

Ale jednak na jej nieszczęście dynia była zbyt interesująca. 

Nie zakończyło się zbyt przyjemnie.  

 R.I.P 

 Jakie szczęście, że i tak już nie żyła. Zdjęła z siebie owoc, otrzepała się i wróciła do swoich zajęć :D 

Jak podoba się Wam moja Sandzia? Co sądzicie o sesji z dynią?

Kończąc chcę życzyć wszystkim wszystkiego strasznego w tego roczne Halloween! Idźcie i straszcie w pokoju :D

Upiorne PoZdrawiam